سفر نامه ناصر خسرو در مورد دستگرد

سفر نامه ناصر خسرو به دستگرد 

   

از شهر صفاهان که گذر کردمی به شهری رسیدمی که نام خورزوق داشتندی ، از آن نیز همی گذشتمی تا به شهری رسیدمی که نام دستجرد یا همان دستگرد را داشتندی . از دور گلدسته هایی نمایان بودندی که بعدها فهمیدندی که امامزاده ایی به نام "ادهم" در آن خواباندندی ، اشجار و درختان کنار خیابان را سوراخ فراوان دیدمی که علت آن را نفهمیدمی گویا مسئولان شهر هم از آن اطلاع چندانی نداشتندی ، خیابانهایی که من به نظاره نشستمی هیچ کدام چراغ راهنمایی نداشتندی ، اما مردم را همی خوشحال دیدمی چون از گزمه و پلیس خبری نبودی و مرکب و اتومبیل خود را هر جا که خواستندی رها کردی یا پارک نمودی.

خیابان اصلی دستگرد را ، دو طرف، مغازه هایی بودندی که همه کسبه صندلی ها بیرون نهاده  و از بیکاری مردم را به نظاره بودندی ، از عجایب این شهر ، دست اندازهای فراوان بودی که هر نقطه از شهر نمایان بودی . اما کسی و مخصوصا راکبین موتوری محلی به آن ننهادی ، گویا پول مسئولین زیادی بودی که خرج این کار نمودی .

این شهر را سه میدان بودی ، میدان امام ، میدان مهارت ، میدان موعود و چیزی شبیه علف و چمن در آن بکاشتی و نام آنرا فضای سبز نهادی . در کوی و برزن قولنج گرفتمی چون چاله چوله فراوان بودی و مرکب ما زهوار در رفته شدی و آه از نهاد آن در آمدی. هرچه گشتمی کاروانسرا یا هتلی یا مهمانخانه ایی ندیدمی بناچار کاسه کوزه جمع کردمی و از آن شهر فرار نمودمی!!